Większości osób z prześlizgniętym dyskiem w odcinku lędźwiowym kręgosłupa (dolna część pleców) oferuje się leczenie „zachowawcze”, co oznacza, że leczenie nie obejmuje operacji. Obejmuje to głównie ćwiczenia, relaksację i pozycjonowanie, środki przeciwbólowe lub znieczulenie miejscowe oraz terapię manualną i fizjoterapię.
Niektóre prześlizgnięte dyski nie powodują żadnych objawów, podczas gdy inne prowadzą do silnego bólu pleców. Prześlizgnięty dysk w odcinku lędźwiowym kręgosłupa (dolna część pleców) może uciskać nerw kulszowy i powodować ból, który często promieniuje w dół jednej nogi i do stopy. Większość osób wraca do zdrowia po prześlizgnięciu dysku w ciągu sześciu tygodni bez leczenia. Do tego czasu istnieje wiele opcji leczenia, które mają na celu złagodzenie bólu i poprawę mobilności.
W przeszłości osobom, które miały prześlizgnięty dysk, zwykle zalecano pozostawanie w łóżku przez jeden do dwóch tygodni. Obecnie przyjmuje się odwrotne podejście: zamiast tego zaleca się, aby ludzie byli aktywni. Dzieje się tak, ponieważ długotrwałe pozostawanie w pozycji leżącej może osłabiać mięśnie i kości, co może prowadzić do innych problemów.
Badania wykazały, że aktywność fizyczna może poprawić mobilność. Jednak to, czy ludzie nadążają za ćwiczeniami, czy odpoczywają, nie miało wpływu na sam ból pleców. Dlatego dobrym pomysłem jest próba wykonywania normalnych codziennych czynności tak długo, jak pozwala na to ból. Udowodniono również, że ćwiczenia skutecznie zapobiegają nawrotom bólu pleców.
Warto również spróbować ćwiczeń relaksacyjnych, które pomogą złagodzić ból pleców. To, jak postrzegasz ból i jak dobrze sobie z nim radzisz, może zależeć od Twojego umysłu. Jeśli jednak ból jest bardzo silny, czasami po prostu nie ma innego sposobu na poradzenie sobie z nim niż położenie się i znalezienie pozycji, która jak najmniej obciąża plecy. Wiele osób uważa, że pozycja „lędźwiowa” jest wygodna: leżąc na plecach, kładziesz dolne nogi na podniesionej platformie wystarczająco wysoko, aby kolana były zgięte pod kątem 90 stopni. Ale ważne jest, aby nie pozostawać zbyt długo bezczynnie.
Istnieje wiele różnych leków łagodzących ból nerwu kulszowego (rwa kulszowa) spowodowany przez wypadnięcie dysku. Większość z nich to środki przeciwbólowe, ale można również stosować środki zwiotczające mięśnie i leki przeciwzapalne. Najczęściej stosowane są następujące leki. Wszystkie są dostępne bez recepty, gdy są przyjmowane w małej dawce:
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): Te środki przeciwbólowe należą do tej samej grupy leków, co kwas acetylosalicylowy (ASA, lek w lekach takich jak „Aspiryna”). NLPZ, które mogą być opcją w leczeniu rwy kulszowej, obejmują diklofenak, ibuprofen i naproksen. Działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie. Ponieważ NLPZ w pewnym stopniu zapobiegają krzepnięciu krwi, mogą powodować krwawienie. Krwawienie może być łagodne, takie jak krwawienie z nosa lub dziąseł, ale czasami może również wystąpić poważniejsze krwawienie, na przykład w żołądku lub jelitach. W niektórych przypadkach NLPZ powodują również wrzody żołądka. NLPZ mogą również zaburzać czynność nerek. Jeśli masz astmę, chorobę sercowo-naczyniową lub wrzód żołądka, przed zażyciem NLPZ powinieneś zasięgnąć porady lekarza. NLPZ można również wstrzykiwać do tkanki mięśniowej, chociaż obecnie nie jest to już robione. Zastrzyki z NLPZ prawdopodobnie nie mają żadnej przewagi nad tabletkami lub czopkami, ale mogą powodować uszkodzenie nerwów, krwawienie lub stan zapalny w miejscu wstrzyknięcia.
Paracetamol (paracetamol): Paracetamol (paracetamol) jest również środkiem przeciwbólowym, ale nie jest NLPZ. Jest dobrze tolerowany i może być stosowany jako alternatywa dla NLPZ – szczególnie dla osób, które nie tolerują leków przeciwbólowych NLPZ z powodu problemów żołądkowych lub astmy. Ale wyższe dawki paracetamolu mogą powodować uszkodzenie wątroby i nerek. Z tego powodu dorośli powinni postępować zgodnie z informacjami na ulotce dołączonej do opakowania i upewnić się, że nie przyjmują więcej niż 4 gramy (4000 miligramów) paracetamolu dziennie. Jest to ilość np. w 8 tabletkach zawierających po 500 miligramów. Ważne jest nie tylko przyjęcie odpowiedniej dawki, ale także odpowiednie odczekanie między dawkami.
Najnowsze komentarze