Łupież różowy Giberta – czy można się zarazić?

Łupież różowy Giberta to łagodna choroba skóry, objawiająca się występowaniem charakterystycznych wykwitów, głównie na tułowiu i kończynach. Jak dotąd nie ustalono jednoznacznych przyczyn schorzenia – nie jest wykluczone, że ma ono podłoże wirusowe i w związku z tym może być w pewnym stopniu zaraźliwe.

Z tekstu dowiesz się:

• co to jest łupież Giberta,
• jakie są jego przyczyny,
• jak objawia się łupież różowy Giberta,
• jak się go leczy.

Łupież różowy Giberta jest łagodną chorobą skóry, objawiającą się występowaniem rumieniowatych, złuszczających się wykwitów – głównie na tułowiu i kończynach. Ustępują one samoistnie w ciągu 4-6 tygodni. Różowy łupież Giberta może występować zarówno u dzieci, jak i dorosłych, zazwyczaj pojawia się między 10. a 35. rokiem życia. Zaobserwowano, że częściej pojawia się u pacjentów w okresie jesienno-zimowym.

Łupież różowy Giberta – przyczyny

Jak dotąd nie udało się jednoznacznie ustalić przyczyn choroby Giberta. Zauważono, że często współwystępuje ona z wirusowymi infekcjami górnych dróg oddechowych. Schorzenie łączy się z infekcjami wirusami HHV-6 i HHV-7, ale także wirusem ospy wietrznej i półpaśca, parwowirusem B19, wirusem grypy, cytomegalii, chlamydią czy legionellą. W badaniach udokumentowano związki różowego łupieżu z przyjmowaniem niektórych leków – niesteroidowych leków przeciwzapalnych, ketotifenu, kaptoprylu czy barbituranów.

Łupież różowy Giberta – czy można się zarazić?

Niestety nie można w pełni wykluczyć pewnej zakaźności choroby Giberta. Z jednej strony, wpływ na takie przypuszczenia mają wysoko prawdopodobne związki schorzenia z infekcjami wirusowymi, które dość łatwo się rozprzestrzeniają. Dodatkowo, zauważono wzrost zachorowalności wśród osób, które mają bliski kontakt z pacjentami z łupieżem różowym Giberta, np. wśród domowników. Nie można więc wykluczyć, że łupieżem różowym można się zarazić.

Łupież Giberta – objawy

Łupież Giberta objawia się występowaniem charakterystycznych zmian skórnych. Początkowo są to różowe lub czerwone plamy, które na obwodzie lekko się złuszczają. Po kilku-kilkunastu dniach na tułowiu i kończynach pojawiają się liczne, drobne wykwity, które układają się w dość charakterystyczne kształty, najczęściej litery V. U wielu pacjentów pojawiają się także osłabienie, ból gardła, utrata apetytu oraz lekkie stany podgorączkowe. W zdecydowanej większości przypadków zmiany nie wywołują świądu.

Najczęściej dermatolog jest w stanie rozpoznać łupież różowy Giberta już na podstawie wywiadu lekarskiego oraz obrazu klinicznego. Jeśli chodzi o diagnostykę różnicową, chorobę Giberta należy odróżniać m.in. od kiły, grzybicy skóry gładkiej, łojotokowego zapalenia skóry i osutki polekowej. Podobne bywają również objawy łuszczycy.

Łupież różowy Giberta – wapno tylko w niektórych przypadkach

Łupież różowy Giberta ustępuje samoistnie w ciągu 3-4 tygodni i w tym czasie nie wymaga żadnego leczenia. Odpowiednie środki – np. wapno, emolienty czy preparaty z glikokortkosteroidami – stosuje się tylko wtedy, gdy u pacjenta występuje świąd, co jest – jak wspomniano – dość rzadkie. Co ważne, stosowanie tych środków nie wpływa na tempo zanikania zmian.

Powikłania łupieżu różowego Giberta są rzadkie. Jedynie u osób ciemnoskórych choroba może (ale nie musi) zostawić ślady w postaci przebarwień skórnych w miejscach, w których występowały zmiany. Szczególną uwagę należy przykładać w sytuacji występowania choroby Giberta u kobiet w ciąży. Według niektórych danych, może ona zwiększać ryzyko infekcji płodu, przedwczesnego porodu, a nawet śmierci płodu – zwłaszcza jeśli wystąpi w pierwszych 15. tygodniach ciąży.